Ég um mig frá mér til mín

Syndari

Á föstudaginn keypti ég mér syndsamlega stutt pils. Það er svo stutt að það gefur máltækinu að eiga (ekki) bót fyrir borunni á sér nýja merkingu. Reyndar finnst mér allt fyrir ofan hné í styttra lagi svo ég er viss um að mörgum þætti lítið til syndapilsins koma. Hlíf er líklega sjóuðust af þeim konum sem ég þekki í stuttum pilsum og hún sagði mér einmitt um helgina þegar ég sýndi henni það að það væri ekkert svo svakalegt. Það sama sagði hún reyndar um bolinn sem ég var í á gamlárskvöld þegar ég kvartaði yfir óþarfa dónalegheitum af bolsins hálfu og fyrir vikið á ég myndir af mér frá borðhaldinu þar sem glittir í brjóstarhaldið. Ég veit ekki hvort Hlíf er áreiðanlegur ráðgjafi í þessum málum. Ef þið sjáið mig einhvers staðar á vappi og það glittir í kinnarnar, viljið þið í guðs bænum láta mig vita!

Auður Ösp kl.23:15 þann mánudagur, mars 19, 2007

.Líf mitt er freyðibað.

Ég lifi tvöföldu lífi. Á yfirborðinu er ég kaldlynd og erfið viðfangs. Undir niðri krauma ólgandi ástríður og ljósbleikt kandífloss flæðir um æðar mér. Ég er væmin og mér er illa við að viðurkenna það.

Ég er félagslega heft af kaldhæðni og vænisýki. Varnarmúrinn, þykkur og stöndugur, heldur jafnvel hugrökkustu sálum í hæfilegri fjarlægð. Innan þeirra hleyp ég þó berfætt um engin og velti mér glaðbeitt upp úr breiðum af sóleyjum og baldursbrám. Ég opna munninn og út úr mér rennur klístruð sykurfroða og jafnvel mér sjálfri verður óglatt við þennan óskapnað. Í brjálaðri sykurvímu snýst ég í hringi þar til ég enda flöt með nefið klesst við veggi múrsins magnaða. Ég er föst. Kemst ekki lengra og finn hvernig ökklarnir sökkva í ljósbleikri froðunni. Ég drukkna í minni eigin væmni áður en ég sé nokkurn tíma hvað er hinu megin við vegginn.

Það að líf mitt sé freyðibað kemur þessu máli alls ekkert við. Mér fannst það bara hljóma svo fjári skemmtilega.

Auður Ösp kl.22:02 þann þriðjudagur, ágúst 16, 2005

Hvernig væri að gefa DV rauða spjaldið?

Hnuss!

Auður Ösp kl.16:25 þann fimmtudagur, maí 12, 2005

Fönn Fönn Fönn Fönn Íslensk Fönn
-ekta íslensk drulla-

Það er ekkert lítið sem ég þoli ekki stuðmenn. Sérstaklega finnst mér þeir leiðinlegir núna í seinni tíð þegar þeir virðast hafa gleymt því að þeir eru miðaldra jónar sem voru einu sinni vinsælir. Flestir eru þeir orðnir fyrirmenn í okkar samfélagi sem eiga vini á réttum stöðum þannig að þegar að þeim dettur í hug að troða enn einum froðupopps viðbjóðnum í spilun þá hlaupa allir þeir vinir til og hjálpa þeim að græða smá á stefgjöldunum. Það nýjasta í uppátækjum skallapopparanna er að fara til útlanda og menga eyru útlendinganna líka. Nema að allir leiðinda beyglu vinir þeirra sem þeir hitta reglulega niðrí Laugum, á golfvellinum eða rótarý klúbbnum finnst þetta svo sniðugt að þeir kaupa upp alla miðana á böllin og skella sér með súrsuðum eiginkonum. Sem auðvitað veldur því að þeir sem búa erlendis og fíla stuðmenn af einhverri nostalgíu og heimþrá fá ekki miða á atburðinn. Það er ekkert fönn við það.

Sykurlaust Egils Appelsín er ekki eitthvað sem ég get mælt með. Oj.

Að lokum langaði mig að minnast á þessa bévítans vitleysu sem borgaryfirvöld ætla að láta yfir okkur ganga. Hverjum nema fégráðugum íslendingum myndi detta í hug að ryðja niður hluta af sögu borgarinnar og því sem gefur Laugarveginum sjarma til þess að byggja tröppulaus (og sálarlaus) verslunarhúsnæði. Mér finnst þetta persónulega fyrir neðan allar hellur og hvet ég alla til láta í sér heyra varðandi þetta mál. Hlekkjum okkur við "kofaskriflin", björgum Laugarveginum!

Auður Ösp kl.16:00 þann miðvikudagur, febrúar 23, 2005

.Tæklum typpin.

Við Ásta erum búnar að vera á leiðinni lengi að fara út í áróðursspjalda gerð. Reyndar er það aðallega ég sem vil fara út í þetta listform (af hverju er þetta ekki list ef það að mála með kindablóði á eggjabakka er það) og ég er svona búin að draga Ástu út í þetta með mér. Eins og svo margt annað þá hefur ekki orðið mikið úr þessu hjá okkur en við höfum samt átt nokkra brainstorming fundi á msn þar sem mörg slagorð hafa orðið til. Femínistinn og ósanngjörn framkoma í garð kvenna sökum typpaleysis hefur verið upp á pallborðinu hjá mér undanfarið og er það eflaust ástæða þess að öll slagorðin innihalda orðið typpi. Þetta er ekki einhver typpaöfund, þetta er meira bara ótrúlegt ergelsi yfir órétti heimsins og yfirgangi karlmanna. Ég er búin að finna mér uppáhald og er ég svei mér þá að hugsa um að mála það á stjórnarráðið eða eitthvað í skjóli nætur. Eða kannski setja það í gluggan hjá mér eins og svínaplakatið forðum daga. Já eitthvert fer það. Takk Ásta fyrir snilldar uppástungur og hér er það svo:

Skyldum typpin á túr

Heimurinn væri betri ef þeir bara skyldu það sem við þurfum að ganga í gegnum.

Auður Ösp kl.23:50 þann föstudagur, janúar 28, 2005

.Karlmenn, isspiss.

Djofull er eg ful ut i alheimsoflin nuna. Mer finnst karma ekkert skemmtilegt. Eg hef nett a tilfinningunni ad thad se verid ad refsa mer fyrir ad svikja aumingja litla skrytna sviann i Torremolinos thvi eg sit herna i receptioninu a hotelinu minu med harid uppsett og med malud augu ad bida eftir manni sem er buinn ad hringja i mig sjo sinnum til thess ad stadfesta plonin sem vid gerdum. Eg hringi i thig klukkan 8 sagdi hann og nu er klukkan rumlega niu. Hvar er hann?

*UPDATE*

Hann var ad hringja og er a leidinni. Eg er ad fara med honum og vini hans ut i bjor og hann aetlar ad saekja mig a hotelid. Gud hvad er eg buin ad koma mer uti.

*UPDATE BUID*

Annars tha hitti eg hina yndislegu Doru i gaer og forum vid ut ad borda herna i gotunni minni eftir ad hun eyddi halfum manadarlaunum i Kookai bud a medan eg stod uti eins og api. Eins og hennar er von og visa tha thurfti hun ad fa ser sma kampavin med matnum "af thvi ad henni var svo illt i oxlinni" og slatrudum vid heilli flosku med geggjada italska matnum sem vid vorum ad borda. Thvi midur tha thurfti hun ad fara ad vinna i morgun svo thetta var bara stutt kvold hja okkur og skutladi hun mer heim a hotel. Eftir a ad hyggja var thad kannski ekki svo snidugt eftir allt kampavinid en madur hugsar aldrei rokrett i utlondum. Deginum i dag var svo eytt i Tate Modern medal annars thar sem eg stod andspaenis verk snillinga eins og Miro, Dali og Monet. Eg skil ekkert i mer ad hafa aldrei farid a thessi sofn adur. Vid mamma villtumst adeins a leidinni thangad, i um thad bil sjotta skipti i ferdinni, en fundum thetta loks eftir mikid labb. Eg er lika tvisvar buin ad gleyma veskinu minu med 200 pundum i en sem betur fer var thad i baedi skiptin thar sem eg hafdi skilid thad eftir.

Jaeja, minn eini lesandi (Hlif)... Eg kem heim a morgun og um helgina verdur thad onnur Drekkum Tollinn helgi hja okkur.

Over and out

Auður Ösp kl.21:09 þann þriðjudagur, janúar 04, 2005

.London Baby.

Goda kvoldid. Thad er kaupodi saudurinn sem talar fra hinni fogru lundunaborg.

Ok, ok.... London er kannski ekkert serstaklega fogur en hun baetir sko heldur betur fyrir thad med aragrua af afskaplega fallegum karlmonnum. Thad thekkja allir tha tendensa hja mer ad falla fyrir dokkum monnum og af theim er sko nog her. Minn margfragi london sjarmi er nu samt ekkert farin ad virka af radi, thad eru bara nokkrir bunir ad brosa her og thar til min og einn rosalega akvedin madur sem vildi endilega fa ad segja hallo vid mig og vard bara half full thegar eg sagdi bara hallo til baka. Ef mar aetlar ad hossla einhverjar vitlausar turistastelpur tha verdur madur nu allavega ad koma med eitthvad betra en hallo.

Hotelid er alveg hreint agaett og thad er theim kostum buid ad madur tharf i rauninni aldrei ad fara ut af thvi. Thad er ISDN tenging a herberginu og svo fyrir vidradanlegt verd tha getur madur verid i playstation stanslaust i 24 tima. Eg hugsa samt ad eg lati PS vera og Labbi litli vard eftir heima eftir vaegt taugaafall sem hann fekk (thad kom bara blar skjar og svo do hann) og thordi eg ekki ad ferdast med hann. Laeknirinn (pabbi) sagdi mer samt ekki ad hafa ahyggjur og sjukdomsgreindi hann med ofhita, eda sko, hann ofhitnadi. Thannig ad eg sit bara a skitugu Easy Internet Cafe i gotunni thar sem hotelid er og thykist ekki taka eftir hrukkudyrinu sem situr skahallt a moti mer og blikkar mig i sifellu. Svei mer tha, sjarminn er kominn i gang held eg bara.

Momma gerdi ser daelt vid vidgerdamann sem kom i gaer ad laga oryggisskapinn. Manngreyid vissi ekki hverju hann atti von thegar hann kom inn i herbergi og reyndar tha var thetta allt misskilningur thvi mamma atti ekki von a honum heldur. Thess vegna sat hun hin rolegasta i allsvakalega flegnum og mjog svo stuttum nattkjol a ruminu, thegar hann kom, i oda onn vid ad gaeda ser a vinberjum. Honum vard heldur betur hverft vid ad sja thessa thokkagydju og for eitthvad ad rofla um 20 manna italskan hop sem var ad tjekka sig inn a hotelid og labbadi naestum hurd. Hann gerdi samt vid skapinn og hljop svo ut thvi italirnir voru vist allir ad krokna ur kulda og hann var einn a vaktinni ad sinna theim.

Vid erum med mann i eftirdragi herna sem var einu sinni ad vinna med mommu. Hann er med eindaemum osjalfstaedur og vill endilega heyra okkar alit a ollu sem hann kaupir. I 12 tima marathon verslunarferdinni i dag tha tokst honum gjorsamlega ad taka okkur i nefid i versli og rogadist um oxford street med endalaust magn af ofsalega storum pokum. Vid endudum svo daginn a gedveikt godum indverskum veitingastad sem vid rombudum ovart a einhvers stadar i soho. Eg sagdi thjoninum ad eg kynni ekkert a thetta og bad hann um radleggingar. Hann benti mer a bengal fisk sem eg svo pantadi i theirri tru ad thetta vaeri bara ysa eda thorskur eda eitthvad sem vaeri eldad a bengal vegu. Svo thegar eg for ad spyrja hvad i ansanum thetta vaeri tha bara kom i ljos ad fiskurinn heitir bengal fiskur og veidist i bengal sjo eda vatni eda eittthvad. Serstaklega ahugavert. Hann var samt algjor snilld og at eg a mig gat. Meiri indverskan takk fyrir.

A morgun er gamlarskvold og thad er ekkert plan. Eg veit ad mig langar i bjor en meira veit eg ekki og eg veit ekki hvort eg fai bjorinn thar sem eg er med tvo afengisradgjafa mer vid hlid sem eru ekki hrifnir af drykkjulatum. Aei thetta kemur allt i ljos. Kannski verd eg bara heima a hoteli i playstation :)

Eg kved tha ad sinni og oska ollum gledi og glaumi a morgun og heimta ad thid drekkid ad minnsta kosti einn fyrir mig.

Audur Saudur

PS. Hlif thetta med kortid for allt vel. Thaer badu mig meira ad segja afsokunar a othaegindunum. Takk aftur aedislega fyrir ad hjalpa mer.

Auður Ösp kl.22:09 þann fimmtudagur, desember 30, 2004

.Djamm dauðans.

Mitt geðsjúka eðli kom heldur betur upp á yfirborðið á laugardaginn á einhverju því dramatískasta djammi sem ég hef upplifað. Ég var þreytt, pirruð, svöng og fleira til og ginið sem hann Elli minn gaf mér var ekki að gera góða hluti. Jei, Elli er kominn heim! Sem betur fer var ég ekki ein um geðsýkina og tóku yndislegu vinkonur mínar sig til og ætluðu að redda málunum fyrir mig. Málið var maður einn sem ég er búin að vera hitta sem sýndi mér helst til of litla athygli eða frekar svona enga athygli og tók ég allt sem var að plaga mig og fókuseraði því öllu á þessa litlu staðreynd. Lausnin samkvæmt hugsanagangi vinkvenna minna var að ljá honum orð í eyra. Ásta og Gerður bættu svo um betur og slógu hann utan undir. Excuse me, *smack*

Kaldhæðnin í þessu máli öllu saman er að ég gerði nákvæmlega það sama við hann um daginn.

Allavega, eldrauð af skömm hitti ég manninn í gær og hann var ennþá mjög undrandi á þessum kinnhestum. Hann hafði aldrei áður verið sleginn utan undir og hafði búist við því að ef slíkt myndi gerast þá yrði það allavega einhver sem hann hefði séð áður sem myndi slá hann. Okkur tókst nú samt að sjá húmorinn í þessu að lokum og tók ég þá ákvörðun fyrir okkur bæði að ég hefði ekki nógu mikinn þroska til þess að standa í einhverju svona sambandaveseni. Núna erum við vinir. Oj, hvað ég er mikil klisja.

Það besta sem mér fannst koma út úr þessu kvöldi, þrátt fyrir að ég hafi ekki endilega verið sammála aðferðunum sem var beitt, var hvernig vinkonur mínar pössuðu upp á mig. Ég veit þeim gekk gott eitt til og í mínum skrýtna ástlausa heimi finnst mér það vera merki um væntumþykju að ganga upp að ókunnugum manni sem þú heldur að hafi komið illa fram við vinkonu þína og slá hann. Takk stelpur mína, mér þykir líka vænt um ykkur.

Auður Ösp kl.11:32 þann mánudagur, desember 20, 2004

.Velkomin í heim hinna skrýtnu.

Það hefur löngum verðið sagt um undirritaða að hún sé með eindæmum furðuleg. Ég tala um sjálfa mig í þriðju persónu því það er einhvern vegin auðveldara að segja hún er skrýtin en ég er skrýtin. Hvernig furðuleg er samt ekki gott að segja til um. Hún á til dæmis í vandræðum með sig ef einhver situr í hennar sæti þegar hún stígur upp í strætisvagninn á morgnana. Einhverra hluta vegna þá virðist það ekki skipta máli hvar hún situr á leiðinni heim á kvöldin. Hún vill helst ekki selja fólki uppáhaldsgeisladiskana hennar ef henni finnst fólkið ekki þeirra vert. Á sama tíma langar hana að uppfræða þá vitlausu sem kaupa sorp tónlist eins og Scooter, veistu minn aflitaði vinur, ég myndi ekki kaupa þennan disk ef ég væri þú...

Lengi vel borðaði hún ekkert grænmeti sem var rautt. Það er liðin tíð en henni er ennþá illa við tómata bara af því að hún ákvað það. Hún er á móti mjög mörgum hlutum bara af því að hún ákvað það. Hún er til dæmis mjög mikið á móti manni einum úr MR með erlent ættarnafn þótt hún hafi aldrei einu sinni talað við hann. Hún finnur það bara á sér að hann er asni. Hún þarf ekki fleiri sannanir en þessa tilfinningu, það er augljóst að hann er fífl. Hún er líka mjög góð í að ákveða hvað fólki finnst um hana. Þegar hún hefur gert upp hug sinn um hvað öðrum finnst um hana er ekkert sem breytir því. Orð hennar eru óskeikul og fullt af fólki sem veit ekki einu sinni hvað hún heitir er illa við hana. Sjáðu bara hvernig hann horfir á mig, honum er augljóslega illa við mig. Helvítis fíflið.

Það skemmtilega við furðulegheit hennar er að hversu undarleg sem þér kann að þykja hún þá getur hún alltaf sagt eða gert eitthvað sem bætir á skringlegheitin. Jafnvel þeir sem þekkja hana best geta ekki einu sinni gert sér í hugalund hversu mikil vitleysa fer fram í hausnum á henni. Þegar eitthvað lítið eins og það að fólk svari ekki sms-um frá henni gerist þá fer kvörnin á stað og undir eins er heilinn kominn með 17 mismunandi skýringar á atburðinum og fæstar þeirra eru jákvæðar. Það má með sanni segja að Auður sé undarleg, svo er nú það.

Ég vildi stundum að ég væri bara aðeins minna skrýtin. Bara pínulítið eðlilegri og að ég gæti bara notið þess að fljóta í gegnum lífið í stað þess að hafa sífelldar áhyggjur. Ég vildi að ég gæti sett beisli á ímyndunaraflið og raddirnar inn í hausnum á mér sem spinna í sífellu upp heilu skýjaborgirnar því það er svo erfitt að plompa niður úr þeim aftur. Ég vildi að ég byggi á jörðinni en ekki í Auðar heimi. En væri ég þá nokkuð ég? Hver er ég?

Djöfullinn, hver hleypti mér í þessa tölvu?

Auður Ösp kl.18:02 þann föstudagur, desember 17, 2004

.Bloggari án nettengingar er eins og karlmaður án konu.

Mínir yndislegu yfirboðarar í kexsmiðjunni eru búnir að taka af mér netið. Ég get svo sem ekki kvartað þar sem ég stakk eiginlega upp á því eftir að hafa unnið einni helgi of mikið með litlum beyglum á msn. En það þýðir það að til þess að blogga þarf ég að vera með agalegt vesen. Skrifa færslu heima, vista það á minnislykilinn, fara með hann i vinnuna, opna skjalið, klippa og líma og svo posta. Eitthvað aðeins of mikið vesen fyrir litlu lötu Auði þannig að eitthvað er orðið lítið um bloggið á bænum aftur. Ég hef reyndar fullan hug á að panta ADSL eftir áramótin í moldvörpuholuna og þá sný ég aftur tvíelfd. Ég sakna ADSLsins míns.

Ég get svo svarið það að ég held að karlmenn séu sjónskertir stundum. Ég er búin að lenda í því aftur og aftur í dag að einhver strákanna í vinnunni finnur ekki eitthvað og kemur til mín eftir mikla leit og biður mig um að hjálpa sér. Það tekur mig yfirleitt ekki lengur en 2 mín að finna það sem þeir bara gátu ómögulega séð og byggi ég kenningu mína um sjónskekkju þeirra í þessari reynslu. Ótrúlegur andskoti.

Ég á frí um helgina og ætla ég a nota það til þess að gera ýmislegt skal ég segja ykkur. Ég ætla að horfa á Idol, fara í afmælisboð til Erlu, fara á vinnuskrall, fara í matarboð hjá mömmu með erkióvini mínum sem er sem betur fer alveg að drattast aftur til heimalandsins, borða örbylgjaða gratíneraða ýsu og ætla að fara í kolaportið. Einhvers staðar þarna á milli ætla ég líka að reyna að hitta fólk sem er upptekið í prófum, sem er óvíst að ég sjái aftur þar sem það er að fara heim til sín eftir helgi og jafnvel líka slappa af. Eru þetta síðustu frídagar mínir fram að jólum þar sem ég er hætt við að hætta í kexsmiðjunni og þarf þess vegna að vinna upp frídaga sem ég tek þegar ég fer til London.

Óóó, gleymdi næstum niðurtalningunum sem eru í gangi þessa dagana.....

7 dagar í ELLA!!!!!
13 dagar ca í háæruverðugan *hóst hóst* bróður minn
14 dagar í jólin (sem mér er nokk sama um, nema steikina sem fylgir þeim)
7 dagar í ELLA!!!
19 dagar í London
21 dagur í niðurtalningu á Trafalgar Square
já og ekki má gleyma 7 dögum í ELLA!!!!

Allt að gerast á bænum

Auður Ösp kl.18:09 þann föstudagur, desember 10, 2004

.Eitubyrlarar og óvanaleg gleði á bænum.

Mér var byrlað eitur. Já, ég veit að þessi setning hljómar afar dramatísk og er oft hreinn uppspuni þegar hún er notuð en ég er þess fullviss í þetta skiptið að ég hafi drukkið einhvern óþverra. Við Atli fórum á Nelly's á laugardaginn að hitta Zach og drukkum við tvo bjóra hvort þar. Síðan var förinni heitið á Café Cultura og var ég komin aðeins niður á fjórða bjórnum þegar ég þurfti að stökkva frá borðinu og hlaupa á salernið. Ég hætti að drekka eftir það og fór heim. Í gær í vinnuni átti ég svo í mesta basli með að vinna vinnuna mína þar sem ég var of upptekin með hökuna ofan í klósettskál. Þetta var frekar ógeðfellt og hélt ég ekki einu sinni niðri vatninu sem ég var að neyða ofan í mig. Nema hvað að ég hélt bara að þolið væri ekki meira orðið og fór að hafa áhyggjur af alkahólískum problemum. Þangað til ég heyrði í Atla en hann hafði nebblega sömu sögu að segja. Leiðir okkar skyldu þegar ég fór heim og hann fór með könunum á Dubliners þar sem hann drakk einn bjór í viðbót og fór svo heim og ældi úr sér lungum og lifur. Fór hann svo að sofa og rankaði ekki einu sinni við sér fyrr en hálfsjö daginn eftir. Erum við Atli bæði þaulvön í bjórdrykkju og kemur það nánast aldrei fyrir að við ælum á fylleríum og því síður eftir jafnlítið magn og við drukkum þetta kvöld. Er það sameiginleg niðurstaða okkar að bjórinn á Nelly's hafi verið af illum toga. Þannig að, þótt við höfum engar haldbærar sannanir fyrir því að Nelly's sé sökudólgurinn, vil ég bara vara þá við sem leggja leið sína á þá búllu að vera viðbúin mikilli ógleði ef drukkinn er kranabjór.

Það er ótrúlegt hvernig bara örlitlir hlutir geta haft áhrif á það hvernig dagurinn verður hjá manni. Til dæmis er svo miklu betra að takast á við daginn ef maður fær nægan svefn. Það er alveg hreint ótrúlegt hvað svefn og matur hafa rosaleg áhrif á skapið. Síðan eru það litlu hlutirnir sem skipta jafnvel enn meira máli eins og til dæmis ef maður rekur tánna í þegar maður staulast fram úr rúminu á morgnana. Eða maður finnur ekki einhver föt sem maður var búin að ákveða að fara í. Þá er búið að gefa tóninn fyrir daginn og maður lætur ótrúlegustu hluti fara í taugarnar á sér. Þess vegna er það mín kenning að fyrsti klukkutíminn sem maður er á fótum sé sá mikilvægasti af öllum. Ef maður passar upp á að njóta hans þá hlýtur dagurinn að verða góður. Ég er að upplifa svoleiðis dag í dag.

Að lokum vil ég færa fjölskyldunni í berjableika húsinu í Grafavoginum hamingjuóskir vegna viðbótarinnar við fjölskylduna. Móna hans Óskars átti tíu hvolpa í nótt og í morgun og liggja þeir nú vælandi við hlið örþreyttrar móður sinnar í berjableika húsinu. Ohhh svo sætt... Ég er búin að panta að fá að koma í heimsókn þegar þeir eru orðnir aðeins eldri því þótt mér sé illa við hunda þá finnst mér svona hvolpar agaleg krútt. Músímúsí.

Auður Ösp kl.13:07 þann mánudagur, desember 06, 2004

.Fólk er fífl... eða hvað?.

Mér finnst sumir kúnnarnir í vinnunni hjá mér alveg sérstaklega skemmtilegir. Þetta er ekki beint svona sjoppa þar sem sama fólkið kemur einu sinni á dag að kaupa sér sígó og pylsu en samt eru einstaka kúnnar sem eru gjörsamlega alltaf hérna. Einn þeirra er með hálfgert ofsóknarbrjálæði og vill helst ekki að ég afgreiði hann. Hann var með einhverja bilaða vöru um daginn og samstarfskona mín bað hann um símanúmer svo hægt væri að hafa samband við hann. Hann horfði á mig óttaslegnum augum og hálfhvíslaði svo númerinu að henni. Seinna þann daginn tók ég svo strætó heim til mín og þegar ég steig inn sat hann þar. Skelfingarsvipurinn sem kom á hann var yndislegur og ég sá það bara á honum að hann hélt að ég væri að elta sig. Ég veit ekki hvað ég hef gert þessum greyið strák en hann er augljóslega skíthræddur við mig.

Svo er það annar frá Sýrlandi sem er alveg sérstaklega mikill vinur minn. Hann kom einhvern tíma hingað og ég tók eftir að hann kvittaði undir fyrir kortafærsluna aftur á bak. Mér fannst þetta svo merkilegt því hann skrifaði bókstafi en ekki einhver arabísk tákn en samt skrifaði hann afturábak. Ég stóðst ekki freistinguna að spyrja hvaðan hann væri og svaraði hann mér Sýrlandi. Eftir þetta þá er hann alltaf manna hressastur þegar hann kemur hingað og í dag fékk ég meira að segja að kynnast konunni hans. Mig langar alltaf svo að spyrja múslimakonur sem ganga með slæður út í það hvað þeim finnist um það mál allt saman en ég er ekki viss um að kexsmiðjan sé rétti vettvangurinn.

Ég er bara svona að komast að því að þegar að maður tekur í burtu allt vangefna fólkið sem öskrar á mann og þess konar leiðindapésa þá er bara fjandi áhugavert að vinna hérna. Maður fær þverskurð af íslensku þjóðfélagi færðan til sín á silfurfati og stundum þá eignast maður óvænta vini eins og þennan Sýlending og konuna hans. Við kannski sendum hvert öðru ekki jólakort eða neitt en ég er viss um að hann myndi brosa ef ég hitti hann út á götu. Þegar að fólk er ekki fífl þá er það hreint alveg ágætt.

Auður Ösp kl.17:21 þann föstudagur, desember 03, 2004

.Jóla hvað.

Ég hata desember. Mér er ekkert sérstaklega vel við jólin og ég þoli ekki áramótin. Ég er svo hamingjusöm og lífsglöð ung stúlka að það ætlar mig lifandi að drepa. Ég skil ekki hvenær ég varð svona neikvæð í garð jólanna því ég var alltaf svo mikið jólabarn. Desemberkvíðinn er orðin svo mikill núna að ég byrja að hafa áhyggjur af þessu máli um miðjan nóvember og með hverju árinu fer þetta versnandi. Með þessu áframhaldi verð ég orðin eins og Trölli sem stal jólunum um þrítugt.Ég hata desember.

Ég flaug á hausinn á leiðinni í vinnuna í gær. Lenti á hnénu og hélt í svona þrjátíu sekúndur að ég hlyti að hafa brotið það þar sem ég fékk hálfgert aðsvif þegar ég reyndi að staulast á fætur. Sviminn og ógleðin gæti líka hafa stafað af því að þegar ég datt nálgaðist mig rauður bíll sem átti í erfiðleikum með að stoppa sökum hálkunnar. Hann náði að stoppa að lokum og bílstjórinn og farþegi hlógu sig máttlaus yfir óförum mínum. Mér finnst þetta ekkert sérstaklega fyndið, sérstaklega ekki þegar eitthvað rekst í hnéð eða eitthvað af hinum sjö marblettunum sem ég er með. Eftir á að hyggja þá hefði ég alveg verið til í að fótbrotna, fá smá frí frá vinnunni í þessu óþolandi jólastress mánuði.

Að lokum verð ég að hrósa VR fyrir auglýsingarnar sem þeir eru að sýna núna. Alltof oft tekur fólk út gremju sína á saklausu afgreiðslufólki og ætla ég rétt að vona að þessar auglýsingar hafi tilætluð áhrif.

Auður Ösp kl.13:36 þann þriðjudagur, nóvember 30, 2004

.Kossar og knús.

Ég á bestu vini í heimi. Punktur.

Auður Ösp kl.11:24 þann miðvikudagur, nóvember 24, 2004

.Blaður um ekkert.

Hvað er hægt að gera í því þegar maður er alveg með eindæmum skjálfhentur? Er hægt að gera einhverjar styrktaræfingar gegn skjálfta? Ég fengi sko aldrei að vera skurðlæknir með þessar hendur. Ég var nefnilega að reyna að taka nokkrar myndir í gær og þegar að maður notar ekki flass þá er ljósopið eða hvað sem maður vill kalla það opið lengur en venjulega. Til þess að myndin komi vel út þarf maður að halda vélinni kyrr og ég gat það bara engan veginn. Myndirnar urðu allar hreyfðar og ég varð alveg óstjórnlega pirruð. Ég skil ekkert af hverju ég er svona skjálfhent, getur í guðanna bænum einhver komið með líklega skýringu á þessu fyrirbæri áður en ég reiti af mér hárið...

Er á borgarbókasafninu. Langar helst ekki að fara. Langar eiginlega bara að flytja inn. Fá einhverja sponsora og reyna að slá eitthvað met. Lengst búseta á bókasafni eða eitthvað svoleiðis. Pæliði ef maður ætti allar þessar bækur.

Ef einhver vill leika við mig í kvöld bið ég hinn sama að hringja í mig hið fyrsta. Er búin að vera í svo góðum félagsskap í dag að mig þyrstir í meira. Neita að fara heim í moldvörpuholuna. Nei takk!

Auður Ösp kl.17:07 þann þriðjudagur, nóvember 23, 2004

.Hvað ef?.

Sambandsfælni. Hræðsla við það að eldast, fullorðnast og taka ábyrgð. Strútasyndromið þar sem hausnum er stungið undir sæng til þess að forðast það að horfast í augu við staðreyndir. Oföndun og hnútar í maga þegar talið berst að íbúðakaupum eða gæludýrahaldi. Allir sem hafa einhvern áhuga eru geðveikir og tilhugsunin um börn veldur uppköstum. Hverjum í andskotanum datt í hug að ég þyrfti að fullorðnast?

Ég berst um eins og fangað dýr í búri. Pabbi, sem líst alls ekki á moldvörpuholuna, talar um 100% íbúðarlán og það strax. Við það eitt fer hjartað mitt að slá hraðar, ég verð rauð á eyrunum og mig byrjar að svima. 40 ára skuldbinding klingir í eyrunum á mér og ég finn í mínum dýpstu hjartarótum að ég er ekki tilbúin fyrir það skref. Spurningin er samt hvort ég verði nokkurn tíma tilbúin? Held ég ekki bara áfram að forðast ábyrgðarskrímslið þangað til utanaðkomandi aðstæður hreinlega hrinda mér fram af klettinum og ég þarf annað hvort að synda eða sökkva?

Hvað ef ég stekk aldrei? Langamma mín lifði í 98 ár án þess að giftast. Er það mín framtíð? Er ég þessi kona á kortinu?

Auður Ösp kl.16:39 þann sunnudagur, nóvember 21, 2004

.Moldvarpa tjáir sig um innantómt líf sitt.

Brrr..... mér er ógeðslega kalt. Ég sit hérna í vinnunni í hvorki meira né minna en tveimur ullarpeysum og bol og samt er ég að krókna. Er kalt á eyrunum og puttarnir við það að brotna af og þyki ég samt ekki kulsækin kona. Skelf eins og hrísla í fellibyl og ég get sagt ykkur það að mér er ekkert að hlýna við að tala um það hvað mér er kalt.

Ég tók herbergið mitt alveg í gegn í gær. Sat á fjórum fótum og skrúbbaði alla gólflista og allt saman. Þvoði tvær þvottavélar og þar af eina með rúmfötunum mínum. Ákvað að henda þeim í þurrkarann þar sem þetta eru einu samstæðu rúmfötin sem ég á fyrir báðar sængurnar. Henti bara öllu í 3 kíló þurrkarann, sem er fyrir þá sem ekki vita frekar lítið af þurrkara af vera, og var svo voða hissa þegar að sængurverin voru ekki orðin þurr í gegn tveimur tímum seinna. Ekki nóg með að þau væru hálf rök á köflum heldur var þetta allt saman alveg óendanlega krumpað. Ætlaði ekki að koma koddunum í verin sökum krumpleika. Minnti mig svolítið á þegar ég var í Svíþjóð hjá honum Ella mínum og ætlaði að vera voða góð við hann og þvo fyrir hann. Það fór ekki betur en svo að ég setti allt draslið hans í þurrkarann, gallabuxur og allar græjur, og þau komu öll sérlega þröng tilbaka. Elli var ekki ánægður og sakaði mig enn og aftur um að vera að reyna að eyðileggja líf hans. Ég og þurrkarar sum sé ekki góð blanda.

Mér finnst að ég ætti að vera alveg ógeðslega rík og að ég ætti að hafa manneskju í vinnu við það eitt að skemmta mér. Mér finnst líka að ég ætti að búa ofanjarðar en ekki í litlu moldvörpuholunni minn. Mér finnst líka að ég ætti ekki að þurfa að vinna, sérstaklega ekki á stað eins og kexsmiðjunni og að ég ætti að fara til útlanda að minnsta kosti 12 sinnum á ári. Ef ég get ekki fengið þetta þá finnst mér að ég ætti allavega að hafa eitthvað að gera í kvöld annað en að moldvarpast. Mér leiðist.

Auður Ösp kl.17:36 þann fimmtudagur, nóvember 18, 2004

.Kaupóð.

Kaupæði er smitandi. Ef einhver kaupir sér eitthvað tilgangslaust og ónothæft þá verð ég að kaupa svoleiðis líka. Þess vegna ætla ég að kaupa mér seríu sem blikkar á milljón mismunandi vegu án þess að hafa nokkra þörf fyrir hana. Það er stelpunni sem er að vinna með mér að kenna. Já, ég kenni henni um.

Auður Ösp kl.18:15 þann miðvikudagur, nóvember 17, 2004

.Illgjarnir veðurguðir og Reykjavík.

Hvað er málið með þennan snjó? Á hverju einasta ári misskilja veðurguðirnir algjörlega bænir mannanna um hvít jól. Ég er farin að aðhyllast því að fyrrnenfdir veðurguðir fylgi einhverju öðru tímatali en við eða þá að þeir séu hreinlega alveg yfirgegngilega illgjarnir. Þetta er eins á hverju ári. Um miðjan nóvember byrjar að kyngja niður snjó og borgin fellur undir silkimjúka hvíta ábreiðu eins og á svipstundu. Trén sligast undan þyngslum snjósins en tekst samt að gera mann næstum grátklökkan yfir því hvað þeim tekst að sligast fallega. Ótímabærar jólaskreytingar borgarinnar verða allt í einu falleg viðbót í vetrarríkið og allt er svo yndislegt. Án þess að maður fá nokkru ráðið um það hellist jólaskapið yfir mann og helst langar mann bara fara heim og baka smákökur, föndra jólakort og draga fram jólaborðann til þess að setja í hárið. Hummandi jólasöngva valhoppar maður um bæinn þangað til um miðjan desember þegar að jólastressið nær hámarki og maður vill helst ekki heyra á þessi helvítis jól minnst meira. Þá eiga þessir blessuðu veðurguðir það til að taka snjóinn, einmitt þegar maður þarf mest á honum að halda. Svo halda þeir rauðu fram yfir aðfangadag þannig að aðventuljósin stingi sem mest í stúf við gulgrænt grasið og gráar göturnar fyrir utan gluggann og oftar en ekki byrjar svo að snjóa aftur þriðja í jólum eða eitthvað álíka. Svona er þetta á hverju ári. Alveg hreint merkilegur fjandi.

Ég er að gera mitt best við að berja jólapúkana af mér en það var mjög erfitt þegar ég keyrði í gula limmanum í gegnum lækjargötuna í gær. Þetta var eins og leikmynd úr breskri bíómynd í anda Bridget Jones og Love Actually og var ég eiginlega bara hissa á að reka ekki augun í Hugh Grant eða Colin Firth á vappi. Mér finnst Reykjavík eitthvað svo agalega rómantísk þessa dagana að ég á bara erfitt með mig. Finnst eins og ég eigi að vera persóna úr Bridget Jones eða Love Actually með bleikan trefil og heklaða húfu, hönd í hönd með Colin Firth eða Hugh Grant, svífandi á bleiku ástarskýi eftir Tjarnargötunni. Kannski að ég hafi horft á of margar myndir eins og Love Actually og Bridget Jones.

Auður Ösp kl.13:37 þann

.SNILLINGAR.

Fyrir þá sem ekki vita þá eru Auður Ösp og Ásta Þöll algjörir djöfulsins snillingar. Hér er sönnunin. Þetta tók ekki nema eina kvöldstund, slatta af Coca-Cola, nokkur vínber og poka af lúxus salthnetublöndu frá Góðu fæði í Kópavoginum. Fokking snillingar!

Auður Ösp kl.02:11 þann þriðjudagur, nóvember 16, 2004

.Helgin.

Ég var góða barnið um helgina. Ég leigði mér pólitískt afþreyingarefni, Farenheit 9/11, á föstudagskvöldið. Sat svo bálreið með kók í annarri og örbylgjupopp í hinni og óskaði hálvitanum í húsinu hvíta hægum og kvalarfullum dauða. Eftir myndina íhugaði ég að fara í skæruhernað gegn ríkisstjórninni vegna þátttöku okkar friðelskandi lands í olíukrossferð Bush feðga. Ég sá mig fyrir mér, alla svartklædda og með lambhúshettu á hausnum, hengja upp skærbleik árróðursspjöld með sniðugum slagorðum ættuð frá mér snjallara fólki. TRUB ÐEM HSUB. Ákvað svo að kannski væri orku minni ekki beint að réttu málefni og ákvað að skipta út spilltum amerískum olíujöfrum fyrir spillta íslenka olíujöfra. Hugsaði með mér að það væri kannski nóg af fólki að ræða olíumálin þarna úti og að ég ætti heldur að beita mér fyrir friði á jörð og náungakærleik. Hannaði í huganum heila röð af fallegum póstkortum með enn fallegri boðskap sem ég ætlaði að lauma í póstkorta standana á kaffihúsum borgarinnar. Steinsofnaði svo út frá verðlaunaafhendingunni á Bessastöðum þar sem forsetinn var um það bil að veita mér nýja viðurkenningu fyrir störf mín í þágu friðar og réttlætis.

Aldrei þessu vant þá gerði ég ekkert af mér um helgina. Ég tilkynnti engin skot, ég drakk ekki einn einasta bjór og hirti engar regnhlífar á förnum vegi. Ég var ekki leiðinleg við neina vinnufélaga, ég sendi engin sms sem ég sá eftir og ég gaf ekki einni einustu manneskju fingurinn. Ég horfði á video, skrapp í heimsókn og labbaði edrú heim úr bænum á laugardaginn eftir kjúklinga burrito og magaverki sem því fylgdi. Reyndar þá held ég að ég hafi móðgað undarlegan mann frá Kenýa sem var ansi aðgangsharður við konuna mína en ég sagði ekkert sem ég myndi ekki endurtaka og hann átti það fyllilega skilið. Hitti meira að segja fílamanninn og það var ekki vitundarögn vandræðalegt. Frekar eðlileg helgi bara þar sem ég hagaði mér afar vel að eigin mati og skemmti mér hið besta. Undarleg tilfinning að vera ekki þunn í morgun. Kem pottþétt til með að prófa það aftur. Og aftur jafnvel.

Auður Ösp kl.23:10 þann sunnudagur, nóvember 14, 2004

.Hóst Hóst.

Nei, ég er ekki dauð. Bara veik. Ekki búin að fara til vinnu síðan á mánudag. Ekki með netið heima. Er að stelast núna á meðan að systur mínar bera út fréttablaðið. Mamma gamla væri ekki ánægð ef hún vissi þetta, enda náði símreikningurinn nýjum hæðum hér í síðasta mánuði. Ekki mikið að frétta, búin að bóka Hilton, sé fram á mikinn lúxus um áramótin. Hefðum átt að fljúga Saga class. Nei, bara spaug.

Vonast til að komast í vinnu á morgun, þótt reyndar að ég eigi alls ekkert að vera að vinna þá. Er mjög einmana, sakna fólks. Allir að hringja í veika pésann. Já og mamma og Noah fóru saman í Kringluna á miðvikudaginn??? Que pasa segi ég nú bara. Hef sjálf ekki heyrt í honum í tvær vikur. Sama hvað ég reyni þá finnst mér þetta mál allt hið furðulegasta. Mömmu sárnar að mér finnist svo. Heldur að þetta sé einhver persónuleg árás á hana. Sem það er ekki. Meira svona ég ekki að meika að vinur minn og mamma séu einhverjar vinkonur. Skrýtna fólk. Hóst.

Auður Ösp kl.08:05 þann föstudagur, nóvember 12, 2004

.Sjálfsagi, hvað er það?.

Það tilkynnist hér með að ég, Auður Asperlund Lange (ég héti pottþétt eitthvað svoleiðis ef að fjölskyldan hans pabba væri meira í tengslum við sína dönsku ættfeður), hef ekki snefil af sjálfstjórn. Ætla ekkert að fara neitt nánar út í þá sálma, það þekkja allir mín margfrægu djammpásur sem fara í hundana. Finnst samt skemmtilegt að segja frá því að ég hitti Jón Stefán áðan, sem ég hitti einmitt á Celtic á laugardaginn, og hann virðist hafa verið í verra ástandi en ég. Allavega kom hann af fjöllum þegar ég sagðist hafa komið með þeim á Grand Rokk en það var einmitt ég sem heimtaði að þeir kumpánar kæmu með mér og hann mótmælti hástöfum. Annars þá var ég að fara í anúrakkinn minn í morgun á leiðinni í vinnuna og sá þá allt í einu rauðköflótta regnhlíf á snaganum undir anúrakknum. Kannaðist ekkert við að eiga hana, hef aldrei átt rauðköflótta regnhlíf. Mundi svo eftir að hafa fundið hana á Laugarveginum einhvers staðar og ákveðið að ég yrði að eiga hana. Merkilegt að ég skyldi hafa haft rænu á að hengja hana upp miðað við ástandið á bænum þegar heim var komið. Svei mér þá, ég er snyrtilegri drukkin heldur en edrú.

Ég er í fríi á morgun. Allir sem vilja skemmta mér hafi samband við mig í síma. Eða með banki á glugga, sértu íbúi þynnkukofans. Húrra húrra, ég elska annan hvorn þriðjudag.

Auður Ösp kl.18:02 þann mánudagur, nóvember 08, 2004

.Segðu mér satt.

Í gær tilkynnti mér maður, sem í sínum heimabæ þykir óþarflega hreinskilinn á köflum, að hann kæmist ekki með tærnar þar sem ég er með hælana í hreinskilninni. Hann sagðist aldrei hafa kynnst öðru eins og bætti því við að ég hafi meira að segja einu sinni komið honum til þess að gráta. Ég minnist þess nú ekki að ég hafi grætt þennan tiltekna mann, kannski aðra menn en ekki þennan, og fannst mér þetta full dramatískar yfirlýsingar hjá honum. Eða hvað?

Eftir að hafa hugsað málið aðeins betur þá verður það nú bara að segjast að ég á það til að vera heldur beinskeytt. Sérstaklega í samkiptum mínum við hitt kynið. Ég veit ekki af hverju ég er svona, held bara að ég sé komin með upp í kok af þessum leikjum sem viðgangast á kjötmarkaðnum góða. Ég er samt ekkert sammála alltaf þessum tilhneigingum mínum til þess að segja hlutina hreint út. Fannst til dæmis algjör óþarfi hjá mér að segja manninum sem ég er búin að vera svolítið skotin í undanfarnar vikur frá því í gær. Við sátum sallíróleg á Nelly's, hann blá edrú og ég ekki jafnedrú, og ekkert að gerast. Fyrirgefðu væni, ég verð að segja þér svolítið sem á eftir að láta mig líta eilítið kjánalega út. Þetta er alls ekki mér að kenna og ég vildi að ég gæti sleppt þessu alveg en ég er bara soldið skotin í þér. Já, frekar skotin bara. Hann horfði á mig með undrunarsvip en sagði ekki neitt og hélt svo áfram að stara út í tómið. Já frekar skotin bara.

Stundum þá bara verð ég að deila tilfinningum mínum með fólki. Mér fannst hann hafa rétt á að vita þetta. Svo var líka einhver stelpa alveg búin að traðka á tilfinningum hans fyrr um kvöldið og ég hélt kannski að hann yrði ánægður að heyra að þrátt fyrir að hún vildi hann ekki þá væru nú fleiri fiskar í sjónum. Var ekkert að ætlast til neinna viðbragða frá honum, hentar mér frekar vel bara að vera skotin í honum og að það sé ekki endurgoldið. Hefði held ég bara fengið taugaáfall ef hann hefði sagt mér að hann væri einmitt alveg bálskotinn í mér. Má kannski búast við bleikum fíl í herberginu næst þegar ég hitti hann en það verður bara að hafa það.

Þannig að það má vera að ég sé of hreinskilin. Ég bið hér með alla þá karlmenn sem ég hef grætt með hvössum orðum afsökunar. Ég skal gera mitt besta í að bíta í tunguna en þið verðið samt bara að sætta ykkur við það að ég tilkynni skot og annað. Ég get nú ekki alveg umturnað sjálfri mér.

P.S. Ég er með bitfar á handarbakinu eftir einhvern mann sem beit mig á Nellys. Hvað er málið með að bíta fólk bara. Ég ætti kannski að panta eitt stykki stífkrampasprautu. Eða er það bara ef maður er bitinn af hundi?

Þóra "Björk" sástu hvernig mér tókst að lauma bleikum fílum inn í þessa færslu, bara fyrir þig?

Auður Ösp kl.15:05 þann sunnudagur, nóvember 07, 2004

.London Calling.

Húrra húrra!!! Í gær tókum við móðir mín þá ákvörðun endanlega að eyða áramótunum þetta árið í hinni undursamlegu Lundúnaborg. Munum við yfirgefa klakann þann 29. desember og snúa aftur 5. janúar. Það er að segja ef við hittum ekki bara einhverja moldríka iðnjöfra sem vilja endilega bjóða okkur í heimsreisu. Þá gæti heimkomu okkar seinkað. Er bara planið að slaka á í heimsborginni, skreppa á Tate og drekka kókó í sóhó. Jú svo ætlar móðir mín að versla. Mikið. Ekki ég samt. Mun ekki eiga fyrir öðru en mat því það er víst ekki hægt að bjóða nærri fimmtugri móður upp á að gista á hosteli og þarf ég því að punga út fúlgum fyrir hóteli. Það verður samt bara skemmtileg tilbreyting, tala nú ekki um eftir bakpokaævintýrið mitt í sumar. Ég er að reyna að fá kellu til þess að taka smá þema með mér á gamlárs í kjólum og fíneríi. Ég og mamma í þema partýi í London, í gala kjólum með kórónur, hversu skemmtilega súrt væri það nú. Ohh hlakka geðveikt til.

Auður Ösp kl.13:36 þann laugardagur, nóvember 06, 2004

.Bólusetningar.

Ég á vin sem mér finnst alveg ofsalega sætur. Kannski er það ekki réttnefni að kalla hann vin minn þar sem ég kann ekki einu sinni að stafsetja nafnið hans en við erum allavega svona á vinalegu nótunum. Hann lítur samt öðruvísi á okkar samband en ég. Hann heldur nefnilega að hann elski mig. Það er reyndar jafnlíklegt að hann haldi bara að það sé það sem ég vilji heyra þrátt fyrir að ég hafi margsinnis sagt honum að hætta þessari vitleysu. Ég trúi nefnilega staðfastlega að þessi þrjú orð, ég elska þig, eigi bara að nota þegar maður meinar það af öllu hjarta. Ég hef ástæður til þess að efast um að hann meini það af öllu hjarta, ein af þeim sú að þrátt fyrir að vera í nokkuð stöðugu sambandi við hann í gegnum síma þá hef ég bara hitt kauða örfáum sinnum. Alveg pottþétt of sjaldan til þess að að það sé einhver ást í spilinu. Það breytir því ekki að hann sendir mér ástar- og saknaðarkveðjur nokkuð reglulega og þykist mjög móðgaður þegar ég skamma hann fyrir það.

Ég tók þá ákvörðun fyrir nokkru að þrátt fyrir óneitanleg huggulegheit hans, og staðreyndina að hann er hærri en einn og sjötíu, þá er engin ást í spilunum með þessum manni. Ég sendi honum meira að segja nokkuð ákveðin skilaboð fyrir þó nokkru síðan þar sem ég lýsti því yfir að ég mætti ekki vera að þessari vitleysu og bað hann vinsamlegast vel að lifa. Bætti því þó við að mér þætti hann samt sætur og soldið sniðugur. Hann svaraði mér orðrétt: Ok, ég skil. Þú líka sætur.

Eins og glöggir lesendur hafa kannski áttað sig á þá er umræddur sætilíus af erlendu bergi brotinn og á hann oft í erfiðleikum með íslenskuna. Menningarlegur munur og trúarbrögð þessa manns er einmitt helsta ástæðan fyrir því að ég batt enda á stutt kynni okkar. Það og ég var svolítið hrædd við þessar endalausu ástarjátningar. Ég lét höfuðið ráða að þessu sinni og var fullviss um að ég hefði tekið rétta ákvörðun. Þetta hefði aldrei gengið. Það er þangað til ég fékk mér í glas og opnaði þar með fyrir þetta mál aftur. Guð hvað ég vildi að maður gæti bara fengið einhverja bólusetningu gegn karlmönnum sem gerði það að verkum að maður væri bara gjörsamlega kynkaldur og léti sæta stráka ekki hafa áhrif á sig sama hvað. Það væri draumur í dós og ég veit að ég myndi þokkalega notfæra mér slíkt. Nefnilega þá fær maður stundum þá flugu í hausinn þegar maður er sérstaklega einmana, eða sérstaklega drukkin, að maður hafi kannski gert mistök. Þar koma svo verkfæri djöfulsins, gsm símar, til sögu og maður sendir hið fræga tóma skilaboð sem Hlíf er búin að gera ódauðlegt. Áður en maður veit af er maður komin í smáskilaboða hringavitleysuna aftur og allt í einu er maður orðin elska mí á ný og farin að svara undarlegum símtölum frá viðkomandi í vinnunni.

Þannig að núna sit ég uppi með mann sem ég veit að er rangur fyrir mig á allan hátt og er búin að spila megirðu vel lifa spjaldinu út, augljóslega allt of snemma. Það kannski sem er verst við þetta mál er að mér líkar mjög vel við hann og finnst hann eins og hefur komið fram ósköp myndarlegur. Eftir að hafa reynt að stauta mig fram úr skilaboðum sem oft eru á fjórum mismunandi tungumálum og afar skondin þá getur mér ekki annað en þótt vænt um þennan vitleysing. Hvernig er annað hægt eftir þú líka sætur?

Ég veit svo sem ekki af hverju ég er að deila þessu með ykkur. Kannski vantar mig að þið minnið mig á af hverju það er ekki sniðugt að deita menn eins og hann? Kannski er ég orðin svo gjörsamlega úrkula vonar að nokkur maður muni nokkurn tíma þora að tækla þennan furðufugl sem ég er að ég hreinlega neita að losa mig við mann sem heldur því fram í tíma og ótíma að hann sakni mín og elski? Já ég veit, ég las þessa síðustu setningu líka. Ég verð að losa mig við hann. Þetta er bara enn eitt dæmi þess að höfuðið og hjartað eru ekki alltaf sammála. Kannski að einhver annar hluti líkamans sé að reyna að hrifsa stjórnina af bæði hjartanu og hausnum? Já svei mér þá, svarið er augljóst. Bólusetning er málið.

Auður Ösp kl.11:17 þann fimmtudagur, nóvember 04, 2004

.Reiður Pési.

Andskotinn hirði Blogger og alla hans vini... HNUSS

Já og BURT MEÐ BUSH!!!

Auður Ösp kl.16:55 þann þriðjudagur, nóvember 02, 2004

.Nefháraklippur.

Það er ótrúlegt hversu margir karlmenn eru að kaupa sér nefháraklippur þessa dagana. Það er eins og það sé ný tískubóla í gangi hjá þeim og allt í einu hlaupa allir til og kaupa klippur. Eitthvað svona svipað dæmi og þegar að allt í einu varstu ekki kona með konum nema þú fengir þér brasilískt vax. Ég gerði mér ekki grein fyrir því að nefhár væri svona vaxandi vandamál meðal karlmanna í þjóðfélaginu. Það góða við þetta er reyndar að karlmenn eiga miklu auðveldara með að afgreiða svona vandamál en konur. Þeir eru með frumskóg í nösunum og þá fara þeir bara og kaupa sér þar til gerð tól og kippa vandanum í lag. Ágætis afsökun til þess að kaupa sér fleiri raftæki. Konur myndu ekki svona auðveldlega arka inn í næstu raftækjaverslun og kaupa sér nefháraklippur. Þær myndu heldur sitja heima með plokkara og naglaklippur. Jah, eða kannski skæri. Reyndar þá eru nefhár eftir því sem ég best veit ekkert agalega algengt vandamál á meðal kvenna, kannski að þær fáu sem þarfnast slíkra tækja séu einmitt sérstaklega feimnar af þeim sökum.

Ætli næsta sem gerist í þessu nefhára máli að þeir hætti að klippa þau? Safni þeim kannski í fléttu og liti þau bleik? Nei maður veit aldrei, það er ótrúlegasti fjandi sem kemst í tísku í þessum heimi.

Auður Ösp kl.16:46 þann mánudagur, nóvember 01, 2004

.Úbbs.

Vá gleymdi næstum að minnast á soldið. Ég er alveg að verða heimsfrægur bloggari. Fyrir enska bloggið mitt sko. Þótt það sé dautt. Er samt í samningaviðræðum við sjálfa mig um hvort ég eigi að endurvekja það í tilefni þess að ég er að verða heimsfræg. Ég fékk líka bón um að leggja öðrum bloggara lið á hans bloggi og ákvað að verða við því. Læt linkinn fljóta hérna um leið og ég er búin að posta einhverju þar. En ekki gleyma því að ég er að verða heimsfræg. Milljónir manna munu sjá andlitið á mér. Ok, allavega nokkrir tugir þúsunda. Ég sagði ykkur þetta, ég mun sigra heiminn. Meira um það þegar ég er formlega orðin fræg.

Auður Ösp kl.13:54 þann föstudagur, október 29, 2004

.Slátur og Sviðakjammar.

Í fyrradag bauð móðir mín blessunin tveimur af títtræddum Bandaríkjamönnunum í mat til sín. Mér var víst boðið líka enda þurfti einhvern til þess að leiðbeina mönnunum á fund móður minnar og túlka svo það sem fram færi. Þetta voru sem sé þeir Noah og Zach sem komu í matinn og bar móðir mín á borð fyrir þá þjóðlegar kræsingar í formi sláturs og sviðakjamma. Þeir sem þekkja Noah vita hversu stór og mikill hann er og þeir sem þekkja hann enn betur þekkja stórkallalegt látbragð hans. Á leiðinni í strætó spurði ég þá hvort þeir væru nokkuð hræddir og svöruðu þeir báðir neitandi með hneykslunartón í röddinni.

Við komum heim til mömmu þar sem lagt hafði verið á borð og allt var að verða tilbúið. Noah hafði fengið boð í þennan kvöldverð löngu áður en hann kom til Íslands en Zach hafði meira bara svona fengið að fljóta með þar sem mér finnst hann vænsta grey og hélt það yrði einfaldara að hafa tvo kana í mat en einn. Það er skemmst frá því að segja að vinur minn stóri með örkina var ekki hrifinn af slátrinu. Hann setti upp sama svip og ég notaði í gamla daga þegar að móðir mín bar fyrir mig soðna ýsu. Hann fetti upp á nefið og plokkaði í blóðmörina og ranghvolfdi augunum þegar hann smakkaði sviðin. Þetta gaf mér alveg nýja sýn á þennan mann. Ég minnist þess þegar mér var boðið að borða hjá fólkinu sem ég gisti hjá í Zadar í Króatíu. Þau buðu mér lifur sem er eitthvað það viðbjóðslegasta sem ég veit og heimabruggað eplavín sem ég þurfti að þynna með vatni en ég borðaði samt hvern einasta bita á disknum mínum og drakk hvern einasta dropa úr glasinu. Manni þarf ekki að finnast þjóðlegir réttir góðir og því síður að klára allt sem er sett fyrir framan mann en mér fannst alveg sérstaklega fyndið að sjá hann haga sér eins og óþekkur krakkaormur sem neitar að borða matinn sinn. Zach aftur á móti borðaði allt og hældi svo matseldinni þótt það væri augljóst að honum fyndist þetta ekkert of gott. Hann fékk sér samt aftur til þess að smakka mörina sykraða og kláraði annan skammtinn líka. Meiri kellinginn þessi maður.

Mamma var nú samt ekkert móðguð enda veit hún að slátur er ekki allra. Hún tilkynnti mér það þó að hún hyggst aldrei bjóða erlendum vinum mínum í slátur aftur, hún er tilbúin til þess að athuga með íslenska vini mína en enga fleiri útlendinga. Frekar fyndið kvöld.

Auður Ösp kl.13:38 þann fimmtudagur, október 28, 2004

.Auður- The Movie.

Ég var að hugsa í morgun að ef líf mitt væri bíómynd væri rosalega erfitt að skilgreina hvers konar bíómynd það væri. Á köflum er það grátbrosleg þroskasaga ungrar stúlku og myndi eflaust falla í drama flokkinn en á sama tíma er það eins og léleg amerísk B mynd um ástsjúka unglinga og vandræðagang þeirra í makaleitinni. Ég verð að segja að ég er ekkert nógu sátt við þetta. Ég vil heldur vera epískt stórvirki um frábæran einstakling sem rís upp gegn því illa í heiminum og breytir honum til hins betra en að vera einhver American Pie eftirlíking.

Segjum sem svo að líf mitt yrði gert ódauðlegt í bíómynd þá myndi ég ímynda mér að það yrði gert í hráum og ruglingslegum heimildamyndarstíl. Brot úr mínu lífshlaupi sem myndu skoppa fram á sjónarsviðið án nokkurar tenginar við tíma og rúm. Eina mínútuna væri ég að detta niður tröppurnar í kvennaklefanum í Sundhöll Reykjavíkur 10 ára gömul og þá næstu lægi ég hálfmeðvitundarlaus á dyramottu á Spáni að bölava drykkjudauðum vinkonum mínum. Þetta væru meira svona minningarbrot frekar en heilsteypt saga með byrjun og endi. Það er lang rökréttast því mér finnst ég oft sjálf ekki lifa í tímaröð. Líf mitt er frekar röð atvika en saga með byrjun og endi. Glundroði í tilfinningalegri þeysireið.

Ég hugsa að stærsta vandamálið væri að velja réttu tónlistina fyrir myndina. Reyndar færi það svolítið eftir því hvort markmiðið væri að endurspegla mig sem manneskju með því að spila tónlist sem hefur þýðingu fyrir mig eða hvort að ætti að undristrika það sem væri að gerast. Tónlistarsmekkur minn spannar þvílíkt magn af alls kyns stefnum að það væri erfitt að velja mitt uppáhald. Tilhneiging mín til þess að neita að skilgreina mig og mitt myndi líka skapa vandamál. Þannig get ég ekki ákveðið hvaða stjórnmálaflokk ég styð, hvaða áhugamál ég hef eða hvað er uppáhalds tónlistin mín. Ef ég skilgreini þessa hluti um of festist ég í viðjum þeirra og finnst ég vera að svíkja málstaðinn þegar ég vel hluti sem falla utan skilgreiningarinnar. Þar af leiðandi held ég að farsælast væri að velja tónlist sem ætti að byggja upp stemmningu, jafnvel bara tónlist sérstaklega samda fyrir myndina. Svona eins og Slowblow gerði fyrir Nóa Albínóa.

Þá er bara stóra spurningin, hverjir væru í aðalhlutverkum?

Auður Ösp kl.13:38 þann miðvikudagur, október 27, 2004